What in tarnation?

 

De bastaardvloek "Sufferin' succotash" is bedacht door de scriptschrijvers van de tekenfilmserie "Sylvester the Cat", later ook gebruikt door "Daffy Duck", van Warner Brothers. Ze hadden iets nodig dat als scheldwoord gebruikt kon worden, maar geen scheldwoord zou zijn. "Sufferin' succotash" is een onzinnige uitdrukking die in hun straatje paste. Het "sufferin'"-gedeelte geeft het een negatieve connotatie, maar het "succotash"-gedeelte slaat nergens op. Sylvester the Cat en Daffy hebben een slissend spraakgebrek, alle sisklanken in de uitdrukking voegen dus humor toe.

Er wordt beweerd dat het stamt uit de victoriaanse tijd, toen bastaardvloeken als uitdrukking populair waren. In Amerika werd dat "gosh" in plaats van "God", "heck" in plaats van "hel" en "tarnation" in plaats van "damnation". In Nederland hebben we deksels, gossie, jasses, nondeju, sapperloot en potjandorie. Donald Duck achtige vloeken die hun eigen blog verdienen.

Succotash is een écht Noord-Amerikaans groentegerecht dat voornamelijk bestaat uit zoete maïs met limabonen of andere schelpbonen. Er kunnen andere ingrediënten worden toegevoegd, zoals uien, aardappelen, rapen, tomaten, paprika's, corned beef , gezouten varkensvlees of okra. Door een graansoort te combineren met een peulvrucht ontstaat een gerecht dat rijk is aan alle essentiële aminozuren.

 

De naam succotash is afgeleid van het Narragansett woord "sahquttahhash", wat "gebroken maïskorrels" betekent. Britse kolonisten pasten het gerecht in de 17e eeuw aan als stoofpot. Het bestond uit ingrediënten die destijds in Europa onbekend waren en werd geleidelijk een standaardmaaltijd in de keuken van New England en is een traditioneel gerecht van veel Thanksgiving vieringen in de regio, in Pennsylvania en andere staten. Vanwege de relatief goedkope en gemakkelijker verkrijgbare ingrediënten was het gerecht populair tijdens de Grote Depressie in de Verenigde Staten.